Kabouters en Buffels

15 mei 2016

Norg - Nederland


Kabouters en buffels:

Het lijkt haast een sprookje maar het tegendeel is waar. Vandaag hebben we door onmetelijke schitterde landschappen gefietst. We voelden ons zo nietig en klein. Vandaar “Kabouters” In dit landschap kwamen we regelmatig Schotse hooglanders tegen op ons pad. (Maar voor Mila, mijn kleinzoon, zijn dit buffels. Vandaar
Anderzijds klopt het ook niet wat ze zeggen over kabouters. Kleine mannen hebben grote “jannen” Het was vandaag zo koud (6gr) dat die “jannen” zich niet lieten zien.

In Norg werden we vanmorgen getrakteerd door Wim op heerlijk broodjes, krentenbollen, suikerbrood en diverse sneeën meergranen brood en verschillende kazen. Samen met een bakkie thee was dat heerlijk. Om klokslag 8:00 namen we afscheid van Wim. We zouden elkaar pas weer zien na de middag ergens op onze route.

Onze route gaat vandaag door het Nationaal Fries-Drentse woud. Geweld wat een mooi gebied. Dat begint eigenlijk al bij Apelscha en eindigt bij mijn vroegere legerplaats Johannes Post Kazerne in Havelte. Een natuurgebied wat gelijkenissen heeft met de Strabrechtseheide maar ook grote bospartijen. Het pad is voor 90% onverhard. Als je dan weet dat we vandaag erg veel regen en hagel hadden dan moet wel duidelijk zijn dat met name onze fietsen en tassen vol met modder uit dit gebied kwamen. Zelf waren we redelijk verkleumd. Koude pootjes en vingers en verkleumde snoetjes waren het gevolg.

Tussentijds, in Appelscha belanden we in een kaboutertuin. Heerlijk om weer “thuis” te zijn met al je familie om je heen. Toch nemen we gezamenlijk afscheid, immers ut most go one. We vervolgen onze route en duiken weer het bos in. Goed en wel in het bos staat een flinke familie Schotse Hooglanders met hun kroost midden op het fietspad. Ondanks dat zij met meerdere zijn en vermoedelijk over meer kracht beschikken als wij samen kiezen ze er toch voor om ons pad vrij te maken. ( zou dat aan mijn zeepje hebben gelegen?

Het is echt koud. Naast onze vaste wielerkleding hebben we ook onze winterjassen en nog een regenjas er over heen om op temperatuur te blijven. (echter de korte broek blijf) Maar de regen en de hagel vergt wel het uiterste van ons. Reden om rond 11:00 even een restaurant in te duiken, te hoogte van Veenhuizen om op temperatuur te komen. Lekker met de natte kousenvoetjes op een warme vloer. Daar wordt je toch weer mens van. Net als we verder willen, krijgen we en belletje van Wim. Hij zit in Steenwijk en wil ons tegemoet fietsen. Gezellig. In Steenwijkerwold staat Wim ons, in zijn gele regenjas, schuilende voor de regen, op te wachten.

We verlaten nu (tijdelijk) de route LF9 en beginnen aan een extra lus richting “De Weerribben” Via Oldemart en Ossenzijl arriveren we in het Nationaal Park de Weerribben. De Weerribben zijn ontstaan, net als bij ons de Peel, door turfafgravingen. In “De Weerribben” wordt nu verschillende rietsoorten verbouwd voor het bedekken van daken.

Aan het einde van de Weerribben ligt het gehucht “Nederland”. En net achter het plaatsnaam bord ( Dit is het meest gestolen plaatsnaambord van ons land) Woont Tine Nouwen v/d Ven. Tine is de zus van Jacqueline ( de vrouw van Wim) Ook Jacqueline is hier. Het is dus al een gezellige boel.

Bij Tine mogen we onze tenten opslaan in de voortuin. Een heerlijk kopje thee als welkom gevolgd door een heerlijk warme douche. Ook mijn net zelf uitgewassen kleding mag in de centrifuge en hangt nu heerlijk te drogen.
Wat we eten weet ik niet, dat is nog een verrassing, maar ik vermoed dat het geen aspergesoep of frambozencake gaat worden.. Ik vermoed dat het iets voedzamers gaat worden voor die verkleumde fietsers .

Een grote passie van Tine is het organiseren van klassieke concerten in de kerk van Blokzijl. Genaamd Blokzijl klassiek en Lente Podium Blokzijl. Mede door haar zijn al vele muzikanten door gedrongen tot het grote publiek. Zoals Hannes Minnaar en het Brackman trio. (www.blokzijlklassiek.nl)

Ik heb het vermoeden dat vanavond of de fles Schobbelaar of de Amareto gaat sneuvelen. Want ook vannacht wordt het nog fris in de tentjes.
Voor morgen staat de plaats Elburg als eindpunt op ons lijstje.

Namens de Cornyten weer tot morgen.