Een zeeslag was er niets bij

Een zeeslag was er niets bij Valkenswaard 27 mei 2017


Bij het opstaan vanmorgen waren de Pielepakkers nog erg brak, Rond de zelfde tijd werden de tenten geopend, zonder iets te zeggen slofte iedereen naar het kombuis voor koffie en of thee. Dit bracht direct energie.

Als snel werden eieren gekook en SMAC gebakken. Een stevig ontbijt ging er goed in. Na dat de grootste teringzooi was opgeruimd zouden we ons gaan richten op een oversteek per kano naar een “overzeesgebied”.

We hadden onze rossen nog maar amper bestegen of het ros van Mila liep al mank.
Zijn achter, achterpoot was lek. En ja dit is een achter-achterpoot. Het ros van Dennis en Mila heeft een dubbel achter poot. En in dit geval was de achterste van de twee mank of wel lek. Gelukkig hebben we het kunnen herstellen en geen enkel ros hoeven af te maken.
Hierdoor kwamen we redelijk tegen de middag aan bij de Malpierivier ( De Dommel)

Nadat we hier ons te goed hadden gedaan met koffie en heuse Breugelvla, zouden we aan onze veldslag beginndn. De zon liet zich nu van zijn beste zijde zien. Met het kwik boven de 30gr.

In de haven van de Malpie lagen 3 galeisloepen tot onze beschikking. De strategische ligging van deze haven was voor ons van belang om het overzeese gebied Neerpelt te gaan bezoeken. Vandaar zouden we weer terug varen naar de Venbergse-watermolen.

Onze strategie was duidelijk, Jos en Simon zouden boven de wind blijven varen. Rob, Denis en Mila zouden de zijdelinkse stromingen blijven verdedigen en René en Ton zouden de loefzijde afdekken. Zij konden aanvallen van uit de rug afweren.

Als snel kwamen we er achter dat het zee leven ons zwaar viel, niet dat we scheurbuik op liepen maar pijnlijke schouders en een geïrriteerd zit vak waren een ware plaag. De vele bochten in de meanderende rivier was toch wel iets anders dat een gelijke afstand op een Ros afleggen.

Na deze ware zeeslag, waren onze rossen weer bij krachten, zij waren prima in de schaduw gestald. De weg terug werd onderbroken met een stop bij de pleisterplaats van “De Achelse Kluis” hier hebben we 24 dikbuiken van een vorstelijk nat ingeslagen. Dit is nodig voor het vele vochtverlies wat we vandaag hebben achtergelaten en als afdronk bij onze laatste BBQ van dit weekendde..

Aan gekomen op onze verborgen locatie in Heeze moesten we even uitgeblazen. De hoge temperatuur en het vele vochtverlies had diepe sporen geslagen in onze samenhang. We waren redelijk gebroken.

Nu de zon zich wat meer had verstopt kwamen we weer tot leven, voetballen, zwemmen en drinken bracht ons weer tot ware Pielepakkers.

Ed Sheerman op de speaker een trappist in de hand en je zou niet zeggen dat wij vandaag een ware zeeslag hebben gevoerd. We hebben nog een zwoele avond in het verschiet Een avond die ook weer gebruikt wordt om de sfeer onder de broeders te verbeteren. We zijn er immers voor elkaar en zullen ook voor elkaar door het vuur gaan. Eens een Pielepakker altijd een Pielepakker.

Morgen zit ons avontuur er weer op, Morgenavond lopen we weer in gareel met de nodige sirenes om ons heen. Doe di Doe da Doe di.

Luisteraars, bedankt voor jullie geduld Wij hebben een bijzonder weekendde gehad. Het heeft ons goed gedaan. We kunnen terug kijken op een bijzonder weekendde waarin ieder zich zelf heeft kunnen zijn.

De Pielepakkers zijn:
Mila
Dennis
Rob
Simon
Jos
Rene
Ton
En natuurlijk Ben ( die heeft vannacht al in zijn eigen bedjes geslapen)